Śrīmad-bhāgavatam 9.7.13
Texto
paśor nipatitā dantā
yajasvety āha so ’bravīt
yadā paśoḥ punar dantā
jāyante ’tha paśuḥ śuciḥ
yajasvety āha so ’bravīt
yadā paśoḥ punar dantā
jāyante ’tha paśuḥ śuciḥ
Palabra por palabra
paśoḥ — del animal; nipatitāḥ — han caído; dantāḥ — los dientes; yajasva — ahora sacrifica; iti — así; āha — dijo (Varuṇa); saḥ — él, Hariścandra; abravīt — contestó; yadā — cuando; paśoḥ — del animal; punaḥ — de nuevo; dantāḥ — los dientes; jāyante — salen; atha — entonces; paśuḥ — el animal; śuciḥ — está purificado para el sacrificio.
Traducción
Cuando al niño se le cayeron los dientes, Varuṇa regresó y dijo a Hariścandra: «Los dientes del animal ya se han caído, y tú puedes celebrar el sacrificio». Pero Hariścandra contestó: «Cuando le hayan salido los nuevos dientes, el animal será lo bastante puro como para sacrificarlo».