Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 8.21.1

Texto

śrī-śuka uvāca
satyaṁ samīkṣyābja-bhavo nakhendubhir
hata-svadhāma-dyutir āvṛto ’bhyagāt
marīci-miśrā ṛṣayo bṛhad-vratāḥ
sanandanādyā nara-deva yoginaḥ

Palabra por palabra

śrī-śukaḥ uvāca — Śrī Śukadeva Gosvāmī dijo; satyam — el planeta Satyaloka; samīkṣya — por observar; abja-bhavaḥ — el Señor Brahmā, que nació en la flor de loto; nakha-indubhiḥ — por la refulgencia de las uñas; hata — quedar disminuida; sva-dhāma-dyutiḥ — la iluminación de su propia morada; āvṛtaḥ — cubierta; abhyagāt — fue; marīci-miśrāḥ — con sabios como Marīci; ṛṣayaḥ — grandes personas santas; bṛhat-vratāḥ — todos ellos brahmacārīs perfectos; sanandana-ādyāḥ — como Sanaka, Sanātana, Sananda y Sanat-kumāra; nara-deva — ¡oh, rey!; yoginaḥ — místicos de gran poder.

Traducción

Śukadeva Gosvāmī continuó: Al ver que la refulgencia de su morada, Brahmaloka, quedaba apagada ante el intenso resplandor de las uñas del pie del Señor Vāmanadeva, el Señor Brahmā, el que nació de una flor de loto, se acercó a la Suprema Personalidad de Dios. Aunque iba acompañado por todos los grandes sabios, con Marīci al frente, y por yogīs como Sanandana, ¡oh, rey!, en presencia de aquel deslumbrante resplandor, hasta el Señor Brahmā y su séquito parecían insignificantes.