Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 8.15.1-2

Texto

śrī-rājovāca
baleḥ pada-trayaṁ bhūmeḥ
kasmād dharir ayācata
bhūteśvaraḥ kṛpaṇa-val
labdhārtho ’pi babandha tam
etad veditum icchāmo
mahat kautūhalaṁ hi naḥ
yācñeśvarasya pūrṇasya
bandhanaṁ cāpy anāgasaḥ

Palabra por palabra

śrī-rājā uvāca — el rey dijo; baleḥ — de Bali Mahārāja; pada-trayam — tres pasos; bhūmeḥ — de tierra; kasmāt — por qué; hariḥ — la Suprema Personalidad de Dios (en la forma de Vāmana); ayācata — pidió; bhūtva-īśvaraḥ — el propietario de todo el universo; kṛpaṇa-vat — como un hombre pobre; labdha-arthaḥ — obtuvo el don; api — aunque; babandha — arrestó; tam — a él (a Bali); etat — todo esto; veditum — entender; icchāmaḥ — deseamos; mahat — muy grande; kautūhalam — deseo; hi — en verdad; naḥ — nuestro; yācñā — súplica; īśvarasya — de la Suprema Personalidad de Dios; pūrṇasya — que goza de plenitud en todo; bandhanam — arrestar; ca — también; api — aunque; anāgasaḥ — del que estaba libre de culpa.

Traducción

Mahārāja Parīkṣit preguntó: La Suprema Personalidad de Dios es el propietario de todo. Siendo así, ¿por qué pidió tres pasos de tierra a Bali Mahārāja, como si fuese un pobre, y por qué arrestó a Bali Mahārāja aun después de recibir el don que le había pedido? Estoy muy deseoso de conocer el misterio que se esconde tras estas contradicciones.