Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 7.7.35

Texto

yadā graha-grasta iva kvacid dhasaty
ākrandate dhyāyati vandate janam
muhuḥ śvasan vakti hare jagat-pate
nārāyaṇety ātma-matir gata-trapaḥ

Palabra por palabra

yadā — cuando; graha-grastaḥ — poseído por un fantasma; iva — como; kvacit — a veces; hasati — ríe; ākrandate — llora en voz alta (recordando las cualidades trascendentales del Señor); dhyāyati — medita; vandate — ofrece respetos; janam — a todas las entidades vivientes (pensando que todas ellas están ocupadas en el servicio del Señor); muhuḥ — constantemente; śvasan — con una respiración profunda; vakti — habla; hare — ¡oh, mi Señor!; jagat-pate — ¡oh, amo del mundo entero!; nārāyaṇa — ¡oh, Señor Nārāyaṇa!; iti — así; ātma-matiḥ — completamente absorto en pensar en el Señor Supremo; gata-trapaḥ — sin vergüenza.

Traducción

A veces el devoto parece poseído por un fantasma, y ríe y canta en voz muy alta las cualidades del Señor. A veces se sienta a meditar, y ofrece sus respetos a todas las entidades vivientes, considerándolas devotos del Señor. Con una respiración agitada y profunda, se despreocupa de la etiqueta social y canta en voz alta, como un loco: «¡Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa!; ¡oh, mi Señor!, ¡oh, amo del universo!».

Significado

Cuando alguien canta el santo nombre del Señor en éxtasis, sin preocuparse de las convenciones sociales externas, debe entenderse que es ātma-mati. En otras palabras, su conciencia se ha vuelto hacia la Suprema Personalidad de Dios.