Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 7.4.46

Texto

kim utānuvaśān sādhūṁs
tādṛśān guru-devatān
etat kautūhalaṁ brahmann
asmākaṁ vidhama prabho
pituḥ putrāya yad dveṣo
maraṇāya prayojitaḥ

Palabra por palabra

kim uta — mucho menos; anuvaśān — a hijos obedientes y perfectos; sādhūn — grandes devotos; tādṛśān — de esa clase; guru-devatān — honrar al padre como a la Suprema Personalidad de Dios; etat — esta; kautūhalam — duda; brahman — ¡oh, brāhmaṇa!; asmākam — de nosotros; vidhama — disipa; prabho — ¡oh, mi señor!; pituḥ — del padre; putrāya — al hijo; yat — que; dveṣaḥ — odio; maraṇāya — para matar; prayojitaḥ — aplicada.

Traducción

Mahārāja Yudhiṣṭhira siguió preguntando: ¿Cómo es posible que un padre haya sido tan violento con un hijo excelso, que era obediente, tenía buen comportamiento y era respetuoso hacia él? ¡Oh, brāhmaṇa!, ¡oh, maestro!, jamás he escuchado nada tan contradictorio: que un padre cariñoso castigue a su noble hijo con intención de matarle. Por favor, disipa mis dudas con respecto a esto.

Significado

En la historia de la sociedad humana, es muy raro encontrar un caso de un padre cariñoso que castigue a un hijo noble y devoto. Por esa razón, Mahārāja Yudhiṣṭhira quería que Nārada Muni disipase su duda.

Así terminan los significados de Bhaktivedanta correspondientes al capítulo cuarto del Canto Séptimo del Śrīmad-Bhāgavatam, titulado «Hiraṇyakaśipu aterroriza al universo».