Śrīmad-bhāgavatam 6.8.11
Texto
ātmānaṁ paramaṁ dhyāyed
dhyeyaṁ ṣaṭ-śaktibhir yutam
vidyā-tejas-tapo-mūrtim
imaṁ mantram udāharet
dhyeyaṁ ṣaṭ-śaktibhir yutam
vidyā-tejas-tapo-mūrtim
imaṁ mantram udāharet
Palabra por palabra
ātmānam — el ser; paramam — el supremo; dhyāyet — se debe meditar en; dhyeyam — digno de que se medite en Él; ṣaṭ-śaktibhiḥ — las seis opulencias; yutam — poseídas; vidyā — erudición; tejaḥ — influencia; tapaḥ — austeridad; mūrtim — personificación; imam — este; mantram — mantra; udāharet — debe cantar.
Traducción
Al terminar este canto, debe pensar en su identidad cualitativa con la Suprema Personalidad de Dios, que goza de plenitud en seis opulencias y es digno de que se medite en Él. Entonces debe dirigirse al Señor Nārāyaṇa con la siguiente oración protectora, el Nārāyaṇa-kavaca.