Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 6.16.61-62

Texto

evaṁ viparyayaṁ buddhvā
nṛṇāṁ vijñābhimāninām
ātmanaś ca gatiṁ sūkṣmāṁ
sthāna-traya-vilakṣaṇām
dṛṣṭa-śrutābhir mātrābhir
nirmuktaḥ svena tejasā
jñāna-vijñāna-santṛpto
mad-bhaktaḥ puruṣo bhavet

Palabra por palabra

evam — de ese modo; viparyayam — inverso; buddhvā — comprender; nṛṇām — de hombres; vijña-abhimāninām — que se creen llenos de conocimiento científico; ātmanaḥ — del ser; ca — también; gatim — el progreso; sūkṣmām — sumamente difícil de entender; sthāna-traya — los tres estados de vida (sueño profundo, sueño y vigilia); vilakṣaṇām — aparte de; dṛṣṭa — percibidos directamente; śrutābhiḥ — o entendidos por la información de las autoridades; mātrābhiḥ — de objetos; nirmuktaḥ — liberado; svena — por la propia; tejasā — capacidad de discernimiento; jñāna-vijñāna — con conocimiento y aplicación práctica del conocimiento; santṛptaḥ — estar plenamente satisfecho; mat-bhaktaḥ — Mi devoto; puruṣaḥ — una persona; bhavet — debe volverse.

Traducción

Se debe entender que, con sus actividades, las personas orgullosas de su experiencia material obtienen resultados contrarios a los que conciben mientras están despiertas, dormidas o profundamente dormidas. También hay que entender que el alma espiritual, aunque a los materialistas les es muy difícil de percibir, está por encima de todas esas condiciones; utilizando la capacidad de discernir, se debe abandonar el deseo de obtener resultados fruitivos en esta vida y en la siguiente. Así, con el cultivo experto del conocimiento trascendental, la persona debe llegar a ser Mi devota.