Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 6.16.30

Texto

mṛṇāla-gauraṁ śiti-vāsasaṁ sphurat-
kirīṭa-keyūra-kaṭitra-kaṅkaṇam
prasanna-vaktrāruṇa-locanaṁ vṛtaṁ
dadarśa siddheśvara-maṇḍalaiḥ prabhum

Palabra por palabra

mṛṇāla-gauram — blanco como las fibras de un loto; śiti-vāsasam — con ropas de seda azul; sphurat — resplandeciente; kirīṭa — yelmo; keyūra — brazaletes; kaṭitra — cinturón; kaṅkaṇam — cuyas ajorcas; prasanna-vaktra — rostro sonriente; aruṇa-locanam — con ojos rojizos; vṛtam — rodeado; dadarśa — él vio; siddha-īśvara-maṇḍalaiḥ — por los más perfectos devotos; prabhum — a la Suprema Personalidad de Dios.

Traducción

Al alcanzar el refugio del Señor Śeṣa, la Suprema Personalidad de Dios, Citraketu vio que el Señor era tan blanco como las fibras de la flor de loto. Estaba vestido con ropas azuladas, y adornado con un yelmo brillante y resplandeciente, brazaletes, un cinturón y ajorcas. Tenía el rostro sonriente y los ojos rojizos, y estaba rodeado por grandes personalidades liberadas, como Sanat-kumāra.