Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 6.13.19-20

Texto

athejyamāne puruṣe
sarva-devamayātmani
aśvamedhe mahendreṇa
vitate brahma-vādibhiḥ
sa vai tvāṣṭra-vadho bhūyān
api pāpa-cayo nṛpa
nītas tenaiva śūnyāya
nīhāra iva bhānunā

Palabra por palabra

atha — por lo tanto; ijyamāne — cuando fue adorado; puruṣe — la Suprema Personalidad de Dios; sarva — todos; deva-maya-ātmani — la Superalma y sustentador de los semidioses; aśvamedhe — mediante el aśvamedha-yajña; mahā-indreṇa — por el rey Indra; vitate — administrado; brahma-vādibhiḥ — por los santos y brāhmaṇas expertos en el conocimiento védico; saḥ — esa; vai — en verdad; tvāṣṭra-vadhaḥ — la muerte de Vṛtrāsura, el hijo de Tvaṣṭā; bhūyāt — pueda ser; api — aunque; pāpacayaḥ — gran cantidad de pecado; nṛpa — ¡oh, rey!; nītaḥ — fue llevada; tena — por aquello (el sacrificio de caballo); eva — ciertamente; śūnyāya — a nada; nīhāraḥ — niebla; iva — como; bhānunā — por el brillante Sol.

Traducción

El sacrificio de caballo celebrado por los santos brāhmaṇas liberó a Indra de las reacciones de todos sus pecados, debido a que en ese sacrificio adoró a la Suprema Personalidad de Dios. ¡Oh, rey!, como la niebla que se disipa con el brillo del Sol naciente, su pecado, aunque muy grave, quedó neutralizado de inmediato con aquel sacrificio.