Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 3.19.7

Texto

sa taṁ niśāmyātta-rathāṅgam agrato
vyavasthitaṁ padma-palāśa-locanam
vilokya cāmarṣa-pariplutendriyo
ruṣā sva-danta-cchadam ādaśac chvasan

Palabra por palabra

saḥ — aquel demonio; tam — a la Suprema Personalidad de Dios; niśāmya — tras ver; ātta-rathāṅgam — armado con el disco Sudarśana; agrataḥ — ante él; vyavasthitam — erguido; padma — flor de loto; palāśa — pétalos; locanam — ojos; vilokya — tras ver; ca — y; amarṣa — por la indignación; paripluta — sobrecogidos; indriyaḥ — sus sentidos; ruṣā — con gran resentimiento; sva-danta-chadam — su propio labio; ādaśat — mordía; śvasan — silbando.

Traducción

Cuando el demonio vio erguido ante él y armado con Su disco Sudarśana a la Personalidad de Dios, cuyos ojos eran exactamente como pétalos de loto, sus sentidos se sobrecogieron de indignación. Comenzó a silbar como una serpiente, y se mordió el labio lleno de resentimiento.