Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 3.1.25

Texto

sa vāsudevānucaraṁ praśāntaṁ
bṛhaspateḥ prāk tanayaṁ pratītam
āliṅgya gāḍhaṁ praṇayena bhadraṁ
svānām apṛcchad bhagavat-prajānām

Palabra por palabra

saḥ — él, Vidura; vāsudeva — Śrī Kṛṣṇa; anucaram — compañero constante; praśāntam — muy ecuánime y bondadoso; bṛhaspateḥ — de Bṛhaspatī, el erudito maestro espiritual de los semidioses; prāk — anteriormente; tanayam — hijo o discípulo; pratītam — reconoció; āliṅgya — abrazando; gāḍham — con mucha emoción; praṇayena — con amor; bhadram — auspicioso; svānām — su propia; apṛcchat — preguntó; bhagavat — de la Personalidad de Dios; prajānām — familia.

Traducción

Luego, por su gran amor y emoción, Vidura abrazó a Uddhava, que era un compañero constante de Śrī Kṛṣṇa y, anteriormente, un gran alumno de Bṛhaspatī. Vidura le pidió después que le diera noticias de la familia de Śrī Kṛṣṇa, la Personalidad de Dios.

Significado

Vidura era mayor que Uddhava, de la edad de su padre, y, por consiguiente, cuando los dos se encontraron, Uddhava se postró ante Vidura, y este lo abrazó por ser Uddhava menor que él, como un hijo. Pāṇḍu, el hermano menor de Vidura, era tío de Śrī Kṛṣṇa, y Uddhava era primo de Śrī Kṛṣṇa. Así que, de acuerdo con la costumbre social, Uddhava debía el mismo respeto a Vidura que a su propio padre. Uddhava era un gran erudito en lógica, y se le conocía como hijo o discípulo de Bṛhaspatī, el muy erudito sacerdote y maestro espiritual de los semidioses. Vidura preguntó a Uddhava por el bienestar de sus familiares, si bien ya sabía que no se encontraban ya en este mundo. Parece muy raro que hiciera esa pregunta, pero Śrīla Jīva Gosvāmī explica que la noticia causó conmoción a Vidura, el cual, en consecuencia, la volvió a preguntar, movido por una gran curiosidad. Así pues, su pregunta fue sicológica, y no práctica.