Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 1.19.15

Texto

taṁ mopayātaṁ pratiyantu viprā
gaṅgā ca devī dhṛta-cittam īśe
dvijopasṛṣṭaḥ kuhakas takṣako vā
daśatv alaṁ gāyata viṣṇu-gāthāḥ

Palabra por palabra

tam — por esa razón; — a mí; upayātam — refugiado en; pratiyantu — tan solo acéptenme; viprāḥ — ¡oh, brāhmaṇas!; gaṅgā — madre Ganges; ca — también; devī — la representante directa del Señor; dhṛta — llevado dentro; cittam — corazón; īśe — al Señor; dvija-upasṛṣṭaḥ — creado por el brāhmaṇa; kuhakaḥ — algo mágico; takṣakaḥ — la serpiente alada; — o; daśatu — que muerda; alam — sin mayor demora; gāyata — por favor continúen cantando; viṣṇu-gāthāḥ — narración acerca de los actos de Viṣṇu.

Traducción

¡Oh, brāhmaṇas!, tan solo acéptenme como un alma totalmente entregada, y que la madre Ganges, la representante del Señor, también me acepte de ese modo, pues ya he puesto los pies de loto del Señor en mi corazón. Que la serpiente alada —o cualquier otra cosa mágica que el brāhmaṇa haya creado— me muerda cuanto antes. Yo solo deseo que todos ustedes continúen cantando acerca de las hazañas del Señor Viṣṇu.

Significado

En cuanto uno se ha entregado por completo a los pies de loto del Señor Supremo, no le tiene miedo a la muerte en absoluto. La atmósfera creada en la ribera del Ganges con la presencia de grandes devotos del Señor y el hecho de que Mahārāja Parīkṣit aceptara por completo los pies de loto del Señor, eran para el rey garantía suficiente de su regreso a Dios. Así pues, él quedó absolutamente libre de todo temor a la muerte.