Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 1.13.45

Texto

tasmāj jahy aṅga vaiklavyam
ajñāna-kṛtam ātmanaḥ
kathaṁ tv anāthāḥ kṛpaṇā
varteraṁs te ca māṁ vinā

Palabra por palabra

tasmāt — por consiguiente; jahi — abandona; aṅga — ¡oh, rey!; vaiklavyam — disparidad mental; ajñāna — ignorancia; kṛtam — debido a; ātmanaḥ — de ti mismo; katham — cómo; tu — pero; anāthāḥ — desamparado; kṛpaṇāḥ — pobres criaturas; varteran — ser capaz de sobrevivir; te — ellos; ca — también; mām — mí; vinā — sin.

Traducción

Por consiguiente, abandona tu angustia, que se debe a la ignorancia acerca del ser. Ahora estás pensando en cómo ellos, que son criaturas pobres y desamparadas, van a existir sin ti.

Significado

Cuando pensamos en nuestros parientes y amigos creyendo que están desamparados y dependen de nosotros, se debe todo a la ignorancia. A cada criatura viviente se le brinda plena protección por orden del Señor Supremo, en términos de la posición que cada cual ha adquirido en el mundo. Al Señor se le conoce como bhūta-bhṛt, aquel que le da protección a todos los seres vivientes. Uno solo tiene que cumplir sus deberes, pues nadie fuera del Señor Supremo puede brindarle protección a nadie más. Esto se explica con mayor claridad en el verso siguiente.