CC Madhya-līlā 23.29
Texto
jñānaṁ vā śubha-karma vā kiyad aho saj-jātir apy asti vā
hīnārthādhika-sādhake tvayi tathāpy acchedya-mūlā satī
he gopī-jana-vallabha vyathayate hā hā mad-āśaiva mām
Palabra por palabra
na — no; premā — amor por Dios; śravaṇa-ādi — que consiste en cantar, escuchar, etc.; bhaktiḥ — servicio devocional; api — también; vā — o; yogaḥ — el poder del yoga místico; atha vā — o; vaiṣṇavaḥ — adecuado para un devoto; jñānam — conocimiento; vā — o; śubha-karma — actividades piadosas; vā — o; kiyat — un poco; aho — ¡oh, mi Señor!; sat-jātiḥ — nacimiento en una buena familia; api — incluso; asti — hay; vā — o; hīna-artha-adhika-sādhake — que concedes bendiciones mayores al que es caído y no tiene buenas cualidades; tvayi — a Ti; tathā-api — aun así; acchedya-mūlā — cuya raíz no se puede cortar; satī — el ser; he — ¡oh!; gopī-jana-vallabha — el muy querido amigo de las gopīs; vyathayate — causa dolor; hā hā — ¡ay!; mat — mía; āśā — esperanza; eva — ciertamente; mām — a mí.
Traducción
«“¡Oh, mi Señor!, no siento ningún amor por Ti, ni estoy cualificado para la práctica del servicio devocional con los procesos de cantar y escuchar. Tampoco poseo el poder místico de un vaiṣṇava, ni conocimiento o actividades piadosas. Tampoco pertenezco a una familia de casta alta. En suma, yo no poseo nada. Aun así, ¡oh, amado de las gopīs!, puesto que Tú concedes Tu misericordia a los más caídos, tengo siempre en el corazón una esperanza inquebrantable. Y esa esperanza me causa constante dolor.”
Significado
Este verso aparece en el Bhakti-rasāmṛta-sindhu (1.3.35).