Skip to main content

CC Madhya-līlā 19.120

Texto

yaḥ prāg eva priya-guṇa-gaṇair gāḍha-baddho ’pi mukto
gehādhyāsād rasa iva paro mūrta evāpy amūrtaḥ
premālāpair dṛḍhatara-pariṣvaṅga-raṅgaiḥ prayāge
taṁ śrī-rūpaṁ samam anupamenānujagrāha devaḥ

Palabra por palabra

yaḥ — quien; prāk eva — anteriormente; priya-guṇa-gaṇaiḥ — por las deseables cualidades trascendentales de Śrī Caitanya Mahāprabhu; gāḍha — profundamente; baddhaḥ — apegado; api — aunque; muktaḥ — liberado; geha-adhyāsāt — del cautiverio de la vida familiar; rasaḥ — melosidades trascendentales; iva — como; paraḥ — trascendental; mūrtaḥ — forma personal; eva — ciertamente; api — aunque; amūrtaḥ — que no tiene forma material; prema-ālāpaiḥ — con conversaciones acerca del amor trascendental del Supremo; dṛḍha-tara — firme; pariṣvaṅga — de abrazar; raṅgaiḥ — con gran placer; prayāge — en Prayāga; tam — a él; śrī-rūpam — a Rūpa Gosvāmī; samam — con; anupamena — Anupama; anujagrāha — mostró misericordia; devaḥ — la Suprema Personalidad de Dios.

Traducción

«Desde el mismo comienzo, Śrīla Rūpa Gosvāmī sentía una profunda atracción por las cualidades trascendentales de Śrī Caitanya Mahāprabhu. Por ello, fue liberado para siempre de la vida familiar. Śrīla Rūpa Gosvāmī y su hermano menor, Vallabha, fueron bendecidos por Śrī Caitanya Mahāprabhu. Aunque el Señor estaba situado en el plano trascendental, en Su forma trascendental eterna, en Prayāga habló a Rūpa Gosvāmī del amor extático trascendental por Kṛṣṇa. Después, el Señor le abrazó con mucho cariño y le concedió toda Su misericordia.