Skip to main content

CC Madhya-līlā 13.207

Texto

rathārūḍhasyārād adhipadavi nīlācala-pater
adabhra-premormi-sphurita-naṭanollāsa-vivaśaḥ
sa-harṣaṁ gāyadbhiḥ parivṛta-tanur vaiṣṇava-janaiḥ
sa caitanyaḥ kiṁ me punar api dṛśor yāsyati padam

Palabra por palabra

ratha-ārūḍhasya — del Señor Supremo, que estaba montado en el carro; ārāt — frente a; adhipadavi — en la calle principal; nīlācala-pateḥ — del Señor Jagannātha, el Señor de Nīlācala; adabhra — grandes; prema-ūrmi — por olas de amor por Dios; sphurita — que se manifestaba; naṭana-ullāsa-vivaśaḥ — dominado por la bienaventuranza trascendental de la danza; sa-harṣam — con gran placer; gāyadbhiḥ — que estaban cantando; parivṛta — rodeado; tanuḥ — cuerpo; vaiṣṇava-janaiḥ — por los devotos; saḥ caitanyaḥ — ese Señor Caitanya Mahāprabhu; kim — si; me — mía; punaḥ api — de nuevo; dṛśoḥ — de visión; yāsyati — entrará; padam — en el camino.

Traducción

«Lleno de éxtasis, Śrī Caitanya Mahāprabhu danzó por la calle principal ante el Señor Jagannātha, el amo de Nīlācala, que iba montado en Su carro. Dominado por la bienaventuranza trascendental de la danza y rodeado de vaiṣṇavas que cantaban los santos nombres, manifestó olas de amor extático por Dios. ¿Cuándo podrán mis ojos ver de nuevo a Śrī Caitanya Mahāprabhu?»