Skip to main content

CC Antya-līlā 15.97

Texto

payo-rāśes tīre sphurad-upavanālī-kalanayā
muhur vṛndāraṇya-smaraṇa-janita-prema-vivaśaḥ
kvacit kṛṣṇāvṛtti-pracala-rasano bhakti-rasikaḥ
sa caitanyaḥ kiṁ me punar api dṛśor yāsyati padam

Palabra por palabra

payaḥ-rāśeḥ — cerca del mar; tīre — en la playa; sphurat — hermoso; upavana-ālī — un jardín; kalanayā — al ver; muhuḥ — continuamente; vṛndāraṇya — el bosque de Vṛndāvana; smaraṇa-janita — por recordar; prema-vivaśaḥ — verse sobrecogido de amor extático por Kṛṣṇa; kvacit — a veces; kṛṣṇa — del santo nombre de Kṛṣṇa; āvṛtti — repetición; pracala — muy atareada en; rasanaḥ — cuya lengua; bhakti-rasikaḥ — experto en el servicio devocional; saḥ — ese; caitanyaḥ — Śrī Caitanya Mahāprabhu; kim — acaso; me — míos; punaḥ api — de nuevo; dṛśoḥ — de los ojos; yāsyati — irán; padam — en el camino.

Traducción

«Śrī Caitanya Mahāprabhu es el más elevado de todos los devotos. A veces, mientras caminaba por la playa, veía un hermoso jardín cercano y lo confundía con el bosque de Vṛndāvana. Entonces Se veía completamente sobrecogido de amor extático por Kṛṣṇa y comenzaba a danzar y a cantar el santo nombre. Su lengua no se detenía ni por un instante mientras cantaba: “¡Kṛṣṇa!”, “¡Kṛṣṇa!”. ¿Alguna vez será de nuevo visible ante Mis ojos?.»

Significado

Esta cita es el sexto verso del primer Caitanyāṣṭaka de la Stava-mālā de Śrīla Rūpa Gosvāmī.