Skip to main content

CC Ādi-līlā 4.196

Texto

upetya pathi sundarī-tatibhir ābhir abhyarcitaṁ
smitāṅkura-karambitair naṭad-apāṅga-bhaṅgī-śataiḥ
stana-stavaka-sañcaran-nayana-cañcarīkāñcalaṁ
vraje vijayinaṁ bhaje vipina-deśataḥ keśavam

Palabra por palabra

upetya—habiendo subido a sus palacios; pathi—en el sendero; sundarī-tatibhiḥ ābhiḥ—por las mujeres de Vraja; abhyarcitam—que es adorado; smita-aṅkura-karambitaiḥ—mezclado con dulces sonrisas; naṭat—danzando; apāṅga—de miradas; bhaṅgī-śataiḥ—con cien maneras; stana-stavaka—la gran cantidad de pechos; sañcarat—deambulando; nayana—de los dos ojos; cañcarīka—como abejas; añcalam—Él, cuyos rabillos; vraje—en Vraja; vijayinam—viniendo; bhaje—yo adoro; vipina-deśataḥ—del bosque; keśavam—el Señor Keśava.

Traducción

«Adoro al Señor Keśava. Al volver del bosque de Vraja, es adorado por las gopīs, que suben a las terrazas de sus palacios y salen a Su encuentro en el sendero con cien maneras saltarinas de mirar, y dulces sonrisas. El rabillo de Sus ojos vuela errante, como dos grandes abejas negras, en torno a los pechos de las gopīs.»

Significado

Esta descripción aparece en el Keśavāṣṭaka (8) del Stava-mālā, escrito por Śrilā Rūpa Gosvāmī.