ŚB 4.13.15-16
Devanagari
मनोरसूत महिषी विरजान्नड्वला सुतान् ॥ १५ ॥
पुरुं कुत्सं त्रितं द्युम्नं सत्यवन्तमृतं व्रतम् ।
अग्निष्टोममतीरात्रं प्रद्युम्नं शिबिमुल्मुकम् ॥ १६ ॥
Text
patnyāṁ manum avāpa ha
manor asūta mahiṣī
virajān naḍvalā sutān
satyavantam ṛtaṁ vratam
agniṣṭomam atīrātraṁ
pradyumnaṁ śibim ulmukam
Synonyms
saḥ — he (Sarvatejā); cakṣuḥ — named Cakṣuḥ; sutam — son; ākūtyām — in Ākūti; patnyām — wife; manum — Cākṣuṣa Manu; avāpa — obtained; ha — indeed; manoḥ — of Manu; asūta — gave birth to; mahiṣī — queen; virajān — without passion; naḍvalā — Naḍvalā; sutān — sons; purum — Puru; kutsam — Kutsa; tritam — Trita; dyumnam — Dyumna; satyavantam — Satyavān; ṛtam — Ṛta; vratam — Vrata; agniṣṭomam — Agniṣṭoma; atīrātram — Atīrātra; pradyumnam — Pradyumna; śibim — Śibi; ulmukam — Ulmuka.
Translation
Sarvatejā’s wife, Ākūti, gave birth to a son named Cākṣuṣa, who became the sixth Manu at the end of the Manu millennium. Naḍvalā, the wife of Cākṣuṣa Manu, gave birth to the following faultless sons: Puru, Kutsa, Trita, Dyumna, Satyavān, Ṛta, Vrata, Agniṣṭoma, Atīrātra, Pradyumna, Śibi and Ulmuka.