Bg. 11.10-11
Tekst
anekādbhuta-darśanam
aneka-divyābharaṇaṁ
divyānekodyatāyudham
divya-gandhānulepanam
sarvāścarya-mayaṁ devam
anantaṁ viśvato-mukham
Synoniemen
aneka — vele; vaktra — monden; nayanam — ogen; aneka — vele; adbhuta — wonderlijke; darśanam — vertoningen; aneka — vele; divya — goddelijke; ābharaṇam — sieraden; divya — goddelijke; aneka — vele; udyata — opgeheven; āyudham — wapens; divya — goddelijke; mālya — bloemenslingers; ambara — gewaden; dharam — dragend; divya — goddelijke; gandha — balsems; anulepanam — gezalfd met; sarva — alles; āścarya-mayam — wonderbaarlijk; devam — stralend; anantam — onbegrensd; viśvataḥ-mukham — alomtegenwoordig.
Vertaling
Arjuna zag in die kosmische gedaante ontelbare monden, ontelbare ogen en ontelbare verbazingwekkende verschijningen. De gedaante droeg vele hemelse sieraden en vele opgeheven goddelijke wapens. Hij droeg hemelse bloemenslingers en gewaden en Zijn lichaam was met vele goddelijke balsems gezalfd. Alles was wonderbaarlijk, schitterend, onbegrensd en breidde zich overal voortdurend uit.
Betekenisverklaring
In deze twee verzen geeft het herhaaldelijk gebruik van het woord ‘vele’ aan dat het aantal handen, monden, benen en andere manifestaties dat Arjuna zag, onbegrensd was. Deze manifestaties waren over het hele universum verspreid, maar door de genade van de Heer kon Arjuna ze zien terwijl hij op īīn plaats zat. Dat kwam door het onvoorstelbare vermogen van Kṛṣṇa.