Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 9.9.18

Texto

tataḥ sudāsas tat-putro
damayantī-patir nṛpaḥ
āhur mitrasahaṁ yaṁ vai
kalmāṣāṅghrim uta kvacit
vasiṣṭha-śāpād rakṣo ’bhūd
anapatyaḥ sva-karmaṇā

Palabra por palabra

tataḥ — de Sarvakāma; sudāsaḥ — nació Sudāsa; tat-putraḥ — el hijo de Sudāsa; damayantī-patiḥ — el esposo de Damayantī; nṛpaḥ — fue rey; āhuḥ — se dice; mitrasaham — Mitrasaha; yam vai — también; kalmāṣāṅghrim — por Kalmāṣapāda; uta — conocido; kvacit — a veces; vasiṣṭha-śāpāt — maldecido por Vasiṣṭha; rakṣaḥ — un caníbal; abhūt — se volvió; anapatyaḥ — sin ningún hijo; sva-karmaṇā — por su propio pecado.

Traducción

Sarvakāma tuvo un hijo llamado Sudāsa, cuyo hijo, Saudāsa, fue el esposo de Damayantī. Saudāsa recibe a veces los nombres de Mitrasaha o Kalmāṣapāda. Debido a sus malas acciones, Mitrasaha no tuvo hijos y fue maldecido por Vasiṣṭha a convertirse en caníbal [rākṣasa].