Śrīmad-bhāgavatam 9.7.10
Texto
jātaḥ suto hy anenāṅga
māṁ yajasveti so ’bravīt
yadā paśur nirdaśaḥ syād
atha medhyo bhaved iti
māṁ yajasveti so ’bravīt
yadā paśur nirdaśaḥ syād
atha medhyo bhaved iti
Palabra por palabra
jātaḥ — ha nacido; sutaḥ — un hijo; hi — en verdad; anena — con este hijo; aṅga — ¡oh, Hariścandra!; mām — a mí; yajasva — ofrece sacrificio; iti — así; saḥ — él, Varuṇa; abravīt — dijo; yadā — cuando; paśuḥ — un animal; nirdaśaḥ — ha pasado diez días; syāt — debe volverse; atha — entonces; medhyaḥ — adecuado para ser ofrecido en sacrificio; bhavet — se vuelve; iti — así (Hariścandra dijo).
Traducción
Cuando el niño nació, Varuṇa fue a ver a Hariścandra y le dijo: «Ya tienes un hijo. Ahora puedes ofrecerme un sacrificio con él». Como respuesta, Hariścandra dijo: «Hasta que no pasan diez días desde su nacimiento, un animal no es apto para ser sacrificado».