Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 9.4.61

Texto

sandahyamāno ’jita-śastra-vahninā
tat-pāda-mūle patitaḥ savepathuḥ
āhācyutānanta sad-īpsita prabho
kṛtāgasaṁ māvahi viśva-bhāvana

Palabra por palabra

sandahyamānaḥ — quemado por el calor; ajita-śastra-vahninā — por el ardiente fuego del arma de la Suprema Personalidad de Dios; tat-pāda-mūle — a Sus pies de loto; patitaḥ — caer; sa-vepathuḥ — con el cuerpo tembloroso; āha — dijo; acyuta — ¡oh, mi Señor!, ¡oh, infalible!; ananta — ¡oh, Tú, el de poder ilimitado!; sat-īpsita — ¡oh, Señor deseado por las personas santas!; prabho — ¡oh, Supremo!; kṛta-āgasam — al mayor ofensor; — a mí; avahi — da protección; viśva-bhāvana — ¡oh, bienqueriente del universo entero!

Traducción

Abrasado por el calor del cakra Sudarśana, Durvāsā Muni, el gran místico, se postró a los pies de loto de Nārāyaṇa. Con el cuerpo tembloroso, dijo: ¡Oh, Señor ilimitado e infalible, protector del universo entero!, Tú eres el único objeto que los devotos pueden desear. Mi Señor, soy un gran ofensor. Por favor, protégeme.