Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 9.21.35

Texto

tasya satyadhṛtiḥ putro
dhanur-veda-viśāradaḥ
śaradvāṁs tat-suto yasmād
urvaśī-darśanāt kila
śara-stambe ’patad reto
mithunaṁ tad abhūc chubham

Palabra por palabra

tasya — de él (de Śatānanda); satyadhṛtiḥ — Satyadhṛti; putraḥ — un hijo; dhanuḥ-veda-viśāradaḥ — muy experto en el arte de disparar el arco; śaradvān — Śaradvān; tat-sutaḥ — el hijo de Satyadhṛti; yasmāt — de quien; urvaśī-darśanāt — con solo ver a la celestial Urvaśī; kila — en verdad; śara-stambe — sobre una mata de hierba śara; apatat — cayó; retaḥ — semen; mithunam — un niño y una niña; tat abhūt — nacieron; śubham — plenamente auspiciosos.

Traducción

El hijo de Śatānanda fue Satyadhṛti, un experto arquero, y el hijo de Satyadhṛti fue Śaradvān. Al encontrarse con Urvaśī, Śaradvān emitió semen; de ese semen, que cayó en una mata de hierba śara, nacieron dos bebés completamente auspiciosos, un niño y una niña.