Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 9.18.20-21

Texto

taṁ vīram āhauśanasī
prema-nirbharayā girā
rājaṁs tvayā gṛhīto me
pāṇiḥ para-purañjaya
hasta-grāho ’paro mā bhūd
gṛhītāyās tvayā hi me
eṣa īśa-kṛto vīra
sambandho nau na pauruṣaḥ

Palabra por palabra

tam — a él; vīram — a Yayāti; āha — dijo; auśanasī — la hija de Uśanā Kavi, Śukrācārya; prema-nirbharayā — saturadas de amor y amabilidad; girā — con esas palabras; rājan — ¡oh, rey!; tvayā — por ti; gṛhītaḥ — aceptada; me — mi; pāṇiḥ — mano; para-purañjaya — el conquistador de los reinos de otros; hasta-grāhaḥ — el que aceptó mi mano; aparaḥ — otro; — que no; bhūt — sea; gṛhītāyāḥ — aceptada; tvayā — por ti; hi — en verdad; me — de mí; eṣaḥ — esto; īśa-kṛtaḥ — dispuesto por la providencia; vīra — ¡oh, gran héroe!; sambandhaḥ — relación; nau — nuestra; na — no; pauruṣaḥ — nada hecho por los hombres.

Traducción

Con palabras saturadas de amor y cariño, Devayānī dijo al rey Yayāti: ¡Oh, gran héroe!, ¡oh, rey, conquistador de las ciudades de tus enemigos!, al tomar mi mano me has aceptado por esposa. No dejes que sea tocada por nadie más, pues nuestra relación como marido y mujer ha sido dispuesta por la providencia, y no por ningún ser humano.

Significado

Es más que probable que el rey Yayāti quedase admirado de la belleza juvenil de Devayānī mientras la ayudaba a salir del pozo, y que le preguntase a qué casta pertenecía. Devayānī le habría contestado inmediatamente: «Nosotros ya estamos casados, pues tú has aceptado mi mano». Unir las manos del novio y la novia es un sistema vigente a perpetuidad en todas las sociedades. Por esa razón, Yayāti y Devayānī podían considerarse casados desde el momento en que él la tomó de la mano. Devayānī se había enamorado del héroe Yayāti, y por eso le pidió que no cambiase de parecer y no permitiese que ella se casara con otro hombre.