Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 8.18.11

Texto

dṛṣṭvāditis taṁ nija-garbha-sambhavaṁ
paraṁ pumāṁsaṁ mudam āpa vismitā
gṛhīta-dehaṁ nija-yoga-māyayā
prajāpatiś cāha jayeti vismitaḥ

Palabra por palabra

dṛṣṭvā — al ver; aditiḥ — madre Aditi; tam — a Él (a la Suprema Personalidad de Dios); nija-garbha-sambhavam — nacido de su propio vientre; param — al Supremo; pumāṁsam — a la Personalidad de Dios; mudam — gran felicidad; āpa — concibió; vismitā — muy asombrada; gṛhīta — aceptó; deham — cuerpo o forma trascendental; nija-yoga-māyayā — en virtud de Su propia potencia espiritual; prajāpatiḥ — Kaśyapa Muni; ca — también; āha — decía; jaya — ¡toda gloria!; iti — así; vismitaḥ — asombrado.

Traducción

Cuando vio a la Suprema Personalidad de Dios, que Se había manifestado de su vientre, aceptando un cuerpo trascendental en virtud de Su propia potencia espiritual, Aditi, completamente maravillada, se sintió muy feliz. Al ver al niño, Prajāpati Kaśyapa exclamaba: «¡Jaya! ¡Jaya!», rebosante de felicidad y sin poder salir de su asombro.