Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 6.11.11

Texto

airāvato vṛtra-gadābhimṛṣṭo
vighūrṇito ’driḥ kuliśāhato yathā
apāsarad bhinna-mukhaḥ sahendro
muñcann asṛk sapta-dhanur bhṛśārtaḥ

Palabra por palabra

airāvataḥ — Airāvata, el elefante del rey Indra; vṛtra-gadā-abhimṛṣṭaḥ — golpeado por la maza que empuñaba Vṛtrāsura; vighūrṇitaḥ — sacudido; adriḥ — una montaña; kuliśa — por un rayo; āhataḥ — golpeada; yathā — tal como; apāsarat — fue empujado hacia atrás; bhinna-mukhaḥ — con la boca partida; saha-indraḥ — con el rey Indra; muñcan — escupiendo; asṛk — sangre; sapta-dhanuḥ — una distancia medida con siete arcos (catorce metros aproximadamente); bhṛśa — con gran severidad; ārtaḥ — afligido.

Traducción

Golpeado por la maza de Vṛtrāsura como una montaña golpeada por un rayo, el elefante Airāvata, que sentía un gran dolor y escupía sangre por la boca, partida por el golpe, se vio llevado catorce metros hacia atrás. Con gran sufrimiento, el elefante cayó, con Indra montado en él.