Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 5.14.15

Texto

kvacid āsādya gṛhaṁ dāvavat priyārtha-vidhuram asukhodarkaṁ śokāgninā dahyamāno bhṛśaṁ nirvedam upagacchati.

Palabra por palabra

kvacit — a veces; āsādya — experimentar; gṛham — la vida hogareña; dāva-vat — exactamente como un incendio abrasador en el bosque; priya-artha-vidhuram — sin ningún objeto beneficioso; asukha-udarkam — que solo trae una infelicidad cada vez mayor; śoka-agninā — por el fuego de la lamentación; dahyamānaḥ — quemada; bhṛśam — muy grande; nirvedam — desánimo; upagacchati — obtiene.

Traducción

En este mundo, la vida familiar es exactamente como un incendio abrasador en el bosque. En ella no hay el menor rastro de felicidad, y poco a poco el enredo en la infelicidad se va haciendo cada vez mayor. En la vida de casado no hay nada que favorezca la felicidad eterna. El alma condicionada, implicada en la vida hogareña, arde en el fuego de la lamentación. A veces reniega de sí misma por ser tan desdichada, y a veces declara que sufre por no haber realizado actividades piadosas en su vida anterior.

Significado

En el Gurv-aṣṭaka, Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura dice:

saṁsāra-dāvānala-līḍha-loka-
trāṇāya kāruṇya-ghanāghanatvam

A life in this material world is exactly like a blazing forest fire. No one goes to set fire to the forest, yet the fire takes place. Similarly, everyone wants to be happy in the material world, but the miserable conditions of material life simply increase. Sometimes a person caught in the blazing fire of material existence condemns himself, but due to his bodily conception he cannot get out of the entanglement, and thus he suffers more and more.