Śrīmad-bhāgavatam 4.10.22
Texto
iti bruvaṁś citra-rathaḥ sva-sārathiṁ
yattaḥ pareṣāṁ pratiyoga-śaṅkitaḥ
śuśrāva śabdaṁ jaladher iveritaṁ
nabhasvato dikṣu rajo ’nvadṛśyata
yattaḥ pareṣāṁ pratiyoga-śaṅkitaḥ
śuśrāva śabdaṁ jaladher iveritaṁ
nabhasvato dikṣu rajo ’nvadṛśyata
Palabra por palabra
iti — de ese modo; bruvan — hablando; citra-rathaḥ — Dhruva Mahārāja, cuya cuadriga era muy hermosa; sva-sārathim — a su auriga; yattaḥ — estando en guardia; pareṣām — de sus enemigos; pratiyoga — contraataque; śaṅkitaḥ — recelando; śuśrāva — escucharon; śabdam — sonido; jaladheḥ — del océano; iva — como si; īritam — resonase; nabhasvataḥ — debido al viento; dikṣu — en todas direcciones; rajaḥ — polvo; anu — entonces; adṛśyata — se percibió.
Traducción
Pero mientras Dhruva Mahārāja hablaba con su auriga, recelando del poder místico de sus enemigos, escucharon un sonido espantoso; era como si el océano entero estuviese allí, y vieron que del cielo, y en todas direcciones, una gran tormenta de polvo caía sobre ellos.