Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 3.15.28

Texto

matta-dvirepha-vanamālikayā nivītau
vinyastayāsita-catuṣṭaya-bāhu-madhye
vaktraṁ bhruvā kuṭilayā sphuṭa-nirgamābhyāṁ
raktekṣaṇena ca manāg rabhasaṁ dadhānau

Palabra por palabra

matta — intoxicadas; dvi-repha — abejas; vana-mālikayā — con un collar de frescas flores; nivītau — colgando del cuello; vinyastayā — rodeando; asita — azules; catuṣṭaya — cuatro; bāhu — brazos; madhye — entre; vaktram — rostro; bhruvā — con sus cejas; kuṭilayā — arqueadas; sphuṭa — bufido; nirgamābhyām — respiración; rakta — enrojecidos; īkṣaṇena — con ojos; ca — y; manāk — algo; rabhasam — inquietos; dadhānau — miraron a.

Traducción

Alrededor de sus cuellos y entre sus cuatro brazos azules, los dos porteros llevaban collares de frescas flores que atraían abejas intoxicadas. Por sus fruncidas cejas, el descontento gesto de su nariz y los ojos enrojecidos, parecían estar algo inquietos.

Significado

Los collares de flores que llevaban atraían enjambres de abejas, porque eran collares de flores frescas. En el mundo Vaikuṇṭha todo es fresco, nuevo y trascendental. Los habitantes de Vaikuṇṭha tienen cuerpos de color azulado y cuatro brazos, como Nārāyaṇa.