Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 10.11.43

Texto

gṛhītvāpara-pādābhyāṁ
saha-lāṅgūlam acyutaḥ
bhrāmayitvā kapitthāgre
prāhiṇod gata-jīvitam
sa kapitthair mahā-kāyaḥ
pātyamānaiḥ papāta ha

Palabra por palabra

gṛhītvā — atrapar; apara-pādābhyām — por las patas traseras; saha — junto con; lāṅgūlam — la cola; acyutaḥ — Kṛṣṇa, la Suprema Personalidad de Dios; bhrāmayitvā — hacer dar vueltas con mucha fuerza; kapittha-agre — a lo alto de un árbol kapittha; prāhiṇot — lo lanzó; gata-jīvitam — el cuerpo sin vida; saḥ — ese demonio; kapitthaiḥ — con los árboles kapittha; mahā-kāyaḥ — adoptó un cuerpo enorme; pātyamānaiḥ — y mientras el árbol caía; papāta ha — cayó muerto al suelo.

Traducción

Entonces, Śrī Kṛṣṇa sujetó al demonio por las patas traseras y la cola, hizo girar el cuerpo del demonio con mucha fuerza hasta que murió, y lo lanzó a lo alto de un árbol kapittha, que se vino abajo junto con el cuerpo del demonio, que había adoptado una forma enorme.

Significado

Kṛṣṇa mató al demonio de esa forma para que cayesen las frutas kapittha, de modo que Él, Balarāma y los demás niños pudieran aprovechar la oportunidad para comerlas. La kapittha recibe a veces el nombre de kṣatbelphala. La pulpa de esa fruta es muy sabrosa. Es dulce y agria a la vez, y a todo el mundo le gusta.