Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 10.11.20

Texto

itthaṁ yaśodā tam aśeṣa-śekharaṁ
matvā sutaṁ sneha-nibaddha-dhīr nṛpa
haste gṛhītvā saha-rāmam acyutaṁ
nītvā sva-vāṭaṁ kṛtavaty athodayam

Palabra por palabra

ittham — de esa manera; yaśodā — madre Yaśodā; tam aśeṣa-śekharam — a Kṛṣṇa, que era la máxima expresión de todo lo auspicioso, sin el menor rastro de suciedad; matvā — considerar; sutam — como hijo suyo; sneha-nibaddha-dhīḥ — por una intensa actitud amorosa; nṛpa — ¡oh, rey (Mahārāja Parīkṣit)!; haste — de la mano; gṛhītvā — tomando; saha-rāmam — con Balarāma; acyutam — Kṛṣṇa, el infalible; nītvā — llevar; sva-vāṭam — a casa; kṛtavatī — realizó; atha — ahora; udayam — brillo por bañarle, vestirle y adornarle con alhajas.

Traducción

Mi querido Mahārāja Parīkṣit, llevada de su intenso amor y cariño, madre Yaśodā, la madre de Kṛṣṇa, consideraba a Kṛṣṇa, que era la expresión máxima de toda opulencia, su propio hijo. Así tomó a Kṛṣṇa y a Balarāma de la mano y Les llevó a casa, donde cumplió con sus deberes bañándoles, vistiéndoles y dándoles de comer.

Significado

Kṛṣṇa está siempre aseado, limpio y lleno de opulencia, y no necesita ser lavado, bañado o vestido, pero madre Yaśodā, llevada del cariño que sentía por Él, Le consideraba un niño corriente y cumplía con sus deberes para mantenerle resplandeciente.