Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 1.9.4

Texto

dṛṣṭvā nipatitaṁ bhūmau
divaś cyutam ivāmaram
praṇemuḥ pāṇḍavā bhīṣmaṁ
sānugāḥ saha cakriṇā

Palabra por palabra

dṛṣṭvā — viendo así; nipatitam — yaciendo; bhūmau — en el suelo; divaḥ — del cielo; cyutam — caído; iva — como; amaram — semidiós; praṇemuḥ — se postraron; pāṇḍavāḥ — los hijos de Pāṇḍu; bhīṣmam — ante Bhīṣma; sa-anugāḥ — con los hermanos menores; saha — también con; cakriṇā — el Señor (que porta el disco).

Traducción

Viéndolo a él [Bhīṣma] yacer en el suelo como un semidiós caído del cielo, el rey Pāṇḍava Yudhiṣṭhira, junto con sus hermanos menores y el Señor Kṛṣṇa, se postró ante él.

Significado

El Señor Kṛṣṇa era un primo menor de Mahārāja Yudhiṣṭhira, así como también el amigo íntimo de Arjuna. Pero todos los familiares de los Pāṇḍavas conocían al Señor Kṛṣṇa como la Suprema Personalidad de Dios. El Señor, aunque estaba consciente de Su suprema posición, siempre se comportó de una manera humana, y por eso también se postró ante el moribundo Bhīṣmadeva, tal como si fuera uno de los hermanos menores del rey Yudhiṣṭhira.