Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 1.5.1

Texto

sūta uvāca
atha taṁ sukham āsīna
upāsīnaṁ bṛhac-chravāḥ
devarṣiḥ prāha viprarṣiṁ
vīṇā-pāṇiḥ smayann iva

Palabra por palabra

sūtaḥ — Sūta; uvāca — dijo; atha — por lo tanto; tam — él; sukham āsīnaḥ — sentado cómodamente; upāsīnam — a alguien que está sentado cerca; bṛhat-śravāḥ — sumamente respetado; devarṣiḥ — el gran ṛṣi entre los dioses; prāha — dijo; viprarṣim — al ṛṣi entre los brāhmaṇas; vīṇā-pāṇiḥ — aquel que lleva una vīṇā en la mano; smayan iva — aparentemente sonriendo.

Traducción

Sūta Gosvāmī dijo: Así pues, el sabio entre los dioses [Nārada], sentado cómodamente y aparentemente sonriendo, le habló al ṛṣi entre los brāhmaṇas [Vedavyāsa].

Significado

Nārada estaba sonriendo, porque conocía muy bien al gran sabio Vedavyāsa, así como también la causa de su decepción. Como él lo explicará gradualmente, la decepción de Vyāsadeva se debía a la insuficiente presentación que este hizo de la ciencia del servicio devocional. Nārada conocía el defecto, y la posición de Vyāsa lo confirmaba.