Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 1.15.19

Texto

śayyāsanāṭana-vikatthana-bhojanādiṣv
aikyād vayasya ṛtavān iti vipralabdhaḥ
sakhyuḥ sakheva pitṛvat tanayasya sarvaṁ
sehe mahān mahitayā kumater aghaṁ me

Palabra por palabra

śayya — durmiendo en una cama; āsana — sentados en un asiento; aṭana — caminando juntos; vikatthana — adoración propia; bhojana — comiendo juntos; ādiṣu — y en todos esos tratos; aikyāt — debido a la igualdad; vayasya — ¡oh, amigo mío!; ṛtavān — veraz; iti — así pues; vipralabdhaḥ — mal comportamiento; sakhyuḥ — a un amigo; sakhā iva — tal como un amigo; pitṛvat — tal como el padre; tanayasya — de un hijo; sarvam — todo; sehe — toleró; mahān — gran; mahitayā — por las glorias; kumateḥ — de alguien que tiene una mentalidad baja; agham — ofensa; me — mía.

Traducción

Por lo general, ambos solíamos vivir juntos, y comer, sentarnos y pasar el tiempo juntos. Y en los momentos de uno elogiarse por actos de heroísmo, si a veces había alguna irregularidad, yo solía reprochárselo, diciendo: «Amigo mío, eres muy veraz». Incluso en esas horas en que Su valor era apocado, Él siendo el Alma Suprema, solía tolerar todas esas cosas que yo decía, excusándome tal como un verdadero amigo excusa a otro, o como un padre excusa a su hijo.

Significado

Como el Supremo Señor Śrī Kṛṣṇa es omniperfecto, Sus pasatiempos trascendentales con Sus devotos puros nunca carecen de nada en ningún aspecto, ni como amigo, ni como hijo, ni como amante. El Señor disfruta de los reproches de amigos, padre o novias, más que de los himnos védicos que, de una forma oficial, le ofrecen grandes y entendidos eruditos y religiosos.