Skip to main content

CC Madhya-līlā 22.40

Texto

satyaṁ diśaty arthitam arthito nṛṇāṁ
naivārtha-do yat punar arthitā yataḥ
svayaṁ vidhatte bhajatām anicchatām
icchā-pidhānaṁ nija-pāda-pallavam

Palabra por palabra

satyam — es verdad; diśati — Él concede; arthitam — lo que se desea; arthitaḥ — siendo pedido; nṛṇām — por seres humanos; na — no; eva — ciertamente; artha-daḥ — dar cosas deseadas; yat — lo cual; punaḥ — de nuevo; arthitā — petición; yataḥ — de lo cual; svayam — Él mismo; vidhatte — Él da; bhajatām — de quienes se ocupan en servicio devocional; anicchatām — aunque no desean; icchā-pidhānam — cubriendo todos los demás deseos; nija-pāda-pallavam — el refugio de sus propios pies de loto.

Traducción

«“Si alguien pide a Kṛṣṇa que le satisfaga un deseo, Kṛṣṇa indudablemente lo hace, pero no concede nada que, una vez disfrutado, traiga como consecuencia nuevas peticiones de satisfacer posteriores deseos. Cuando alguien tiene otros deseos pero se ocupa en el servicio del Señor, Kṛṣṇa le da, por la fuerza, el refugio de Sus pies de loto, donde olvidará todos los demás deseos.”

Significado

Esta es una cita del Śrīmad-Bhāgavatam (5.19.27).