Skip to main content

CC Madhya-līlā 22.136

Texto

śrī-viṣṇoḥ śravaṇe parīkṣid abhavad vaiyāsakiḥ kīrtane
prahlādaḥ smaraṇe tad-aṅghri-bhajane lakṣmīḥ pṛthuḥ pūjane
akrūras tv abhivandane kapi-patir dāsye ’tha sakhye ’rjunaḥ
sarva-svātma-nivedane balir abhūt kṛṣṇāptir eṣāṁ parā

Palabra por palabra

śrī-viṣṇoḥ — del Señor Śrī Viṣṇu; śravaṇe — en escuchar; parīkṣit — el rey Parīkṣit, conocido también con el nombre de Viṣṇurāta, el que es protegido por el Señor Viṣṇu; abhavat — fue; vaiyāsakiḥ — Śukadeva Gosvāmī; kīrtane — en recitar el Śrīmad-Bhāgavatam; prahlādaḥ — Mahārāja Prahlāda; smaraṇe — en recordar; tat-aṅghri — de los pies de loto del Señor Viṣṇu; bhajane — en servir; lakṣmīḥ — la diosa de la fortuna; pṛthuḥ — Mahārāja Pṛthu; pūjane — en adorar a la Deidad del Señor; akrūraḥ — Akrūra; tu — pero; abhivandane — en ofrecer oraciones; kapi-patiḥ — Hanumānjī, o Vajrāṅgajī; dāsye — en servidumbre al Señor Rāmacandra; atha — además; sakhye — en amistad; arjunaḥ — Arjuna; sarva-sva-ātma-nivedane — en consagrarse por entero; baliḥ — Mahārāja Bali; abhūt — fue; kṛṣṇa-āptiḥ — el logro de los pies de loto de Kṛṣṇa; eṣām — de todos ellos; parā — trascendental.

Traducción

«“Mahārāja Parīkṣit alcanzó la perfección más elevada, el refugio de los pies de loto del Señor Kṛṣṇa, simplemente por escuchar acerca del Señor Viṣṇu. Śukadeva Gosvāmī alcanzó la perfección por el simple hecho de recitar el Śrīmad-Bhāgavatam. Prahlāda Mahārāja alcanzó la perfección por recordar al Señor. La diosa de la fortuna, por dar masaje a las trascendentales piernas de Mahā-Viṣṇu. Mahārāja Pṛthu, por adorar a la Deidad, y Akrūra por ofrecer oraciones al Señor. Vajrāṅgajī [Hanumān] alcanzó la perfección por ofrecer servicio al Señor Rāmacandra, y Arjuna por el simple hecho de ser amigo de Kṛṣṇa. Bali Mahārāja alcanzó la perfección por dedicarlo todo a los pies de loto de Kṛṣṇa.”

Significado

Este verso aparece en el Padyāvalī (53) y en el Bhakti-rasāmṛta-sindhu (1.2.265).