Skip to main content

CC Antya-līlā 20.32

Texto

ayi nanda-tanuja kiṅkaraṁ
patitaṁ māṁ viṣame bhavāmbudhau
kṛpayā tava pāda-paṅkaja-
sthita-dhūlī-sadṛśaṁ vicintaya

Palabra por palabra

ayi — ¡oh, Mi Señor!; nanda-tanuja — el hijo de Nanda Mahārāja, Kṛṣṇa; kiṅkaram — el sirviente; patitam — caído; mām — a Mí; viṣame — horrible; bhava-ambudhau — en el océano de nesciencia; kṛpayā — por misericordia sin causa; tava — Tuyos; pāda-paṅkaja — pies de loto; sthita — situado a; dhūlī-sadṛśam — como una mota de polvo; vicintaya — por favor, considera.

Traducción

«“¡Oh, Mi Señor!, ¡oh, Kṛṣṇa, hijo de Mahārāja Nanda!, Yo soy Tu sirviente eterno, pero, debido a Mis propios actos fruitivos, he caído en este horrible océano de nesciencia. Ahora, por favor, otórgame Tu misericordia sin causa. Considérame una mota de polvo a Tus pies de loto.”