CC Antya-līlā 16.87
Texto
tvam eveti dvārādhipam abhivadann unmada iva
drutaṁ gaccha draṣṭuṁ priyam iti tad-uktena dhṛta-tad-
bhujāntar gaurāṅgo hṛdaya udayan māṁ madayati
Palabra por palabra
kva — dónde; me — Mío; kāntaḥ — querido; kṛṣṇaḥ — Señor Kṛṣṇa; tvaritam — rápidamente; iha — aquí; tam — a Él; lokaya — muestra; sakhe — ¡oh, amigo!; tvam — tú; eva — ciertamente; iti — de ese modo; dvāra-adhipam — al portero; abhivadan — pedir; unmadaḥ — un loco; iva — como; drutam — a toda prisa; gaccha — ven; draṣṭum — a ver; priyam — amado; iti — de ese modo; tat — de él; uktena — con las palabras; dhṛta — tomó; tat — Suyo; bhuja-antaḥ — extremo del brazo; gaurāṅgaḥ — el Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu; hṛdaye — en mi corazón; udayan — surgiendo; mām — a mí; madayati — hace enloquecer.
Traducción
«“Portero, querido amigo, ¿dónde está Kṛṣṇa, el Señor de Mi corazón? Por favor, muéstramelo inmediatamente.” Con esas palabras, el Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu habló al portero como un loco. El portero Le tomó de la mano y, sin perder un instante, Le contestó: “¡Ven, contempla a Tu amado!”. Que ese Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu surja en mi corazón y me vuelva loco a mí también.»