Skip to main content

CC Ādi-līlā 4.152

Texto

aṭati yad bhavān ahni kānanaṁ
truṭir yugāyate tvām apaśyatām
kuṭila-kuntalaṁ śrī-mukhaṁ ca te
jaḍa udīkṣatāṁ pakṣma-kṛd dṛśām

Palabra por palabra

aṭati—vas; yat—cuando; bhavān—Vuestra Señoría; ahni—en el día; kānanam—al bosque; truṭiḥ—medio segundo; yugāyate—parece un yuga; tvām—Tú; apaśyatām—de aquellos que no ven; kuṭila-kuntalam—adornado con rizos; śrī-mukham—hermoso rostro; ca—y; te—Tu; jaḍaḥ—estúpido; udīkṣatām—mirando; pakṣma-kṛt—el creador de los párpados; dṛśām—de los ojos.

Traducción

[Las gopīs dijeron:] «¡Oh, Kṛṣṇa! Cuando vas al bosque durante el día, y no vemos Tu dulce rostro rodeado de hermosos rizos, para nosotras, medio segundo dura tanto como toda una era. Y pensamos que el creador, que ha puesto párpados sobre los ojos que empleamos para verte, es sencillamente un tonto».

Significado

Este verso lo recitan las gopīs en el Śrīmad-Bhāgavatam (10.31.15).