Skip to main content

ŚB 10.44.16

Devanagari

प्रातर्व्रजाद् व्रजत आविशतश्च सायंगोभि: समं क्‍वणयतोऽस्य निशम्य वेणुम् । निर्गम्य तूर्णमबला: पथि भूरिपुण्या:पश्यन्ति सस्मितमुखं सदयावलोकम् ॥ १६ ॥

Text

prātar vrajād vrajata āviśataś ca sāyaṁ
gobhiḥ samaṁ kvaṇayato ’sya niśamya veṇum
nirgamya tūrṇam abalāḥ pathi bhūri-puṇyāḥ
paśyanti sa-smita-mukhaṁ sa-dayāvalokam

Synonyms

prātaḥ — in the early morning; vrajāt — from Vraja; vrajataḥ — of Him who is going; āviśataḥ — entering; ca — and; sāyam — in the evening; gobhiḥ samam — together with the cows; kvaṇayataḥ — who is playing; asya — His; niśamya — hearing; veṇum — the flute; nirgamya — coming out; tūrṇam — quickly; abalāḥ — the women; pathi — on the road; bhūri — extremely; puṇyāḥ — pious; paśyanti — they see; sa — with; smita — smiling; mukham — face; sa-daya — merciful; avalokam — with glances.

Translation

When the gopīs hear Kṛṣṇa playing His flute as He leaves Vraja in the morning with His cows or returns with them at sunset, the young girls quickly come out of their houses to see Him. They must have performed many pious activities to be able to see Him as He walks on the road, His smiling face mercifully glancing upon them.